شعری زیبا در مورد داشته های بی نهایت انسان و اعتماد به نفس

سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد               وان چه خود داشت ز بیگانه تمنا می‌کرد

گوهری کز صدف کون و مکان بیرون است          طلب از گمشدگان لب دریا می‌کرد

مشکل خویش بر پیر مغان بردم دوش                کو به تأیید نظر حل معما می‌کرد

دیدمش خرم و خندان قدح باده به دست            و اندر آن آینه صد گونه تماشا می‌کرد

گفتم این جام جهان بین به تو کی داد حکیم        گفت آن روز که این گنبد مینا می‌کرد

بی دلی در همه احوال خدا با او بود                    او نمی‌دیدش و از دور خدایا می‌کرد

این همه شعبده خویش که می‌کرد این جا          سامری پیش عصا و ید بیضا می‌کرد

گفت آن یار کز او گشت سر دار بلند                    جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد

فیض روح القدس ار باز مدد فرماید                      دیگران هم بکنند آن چه مسیحا می‌کرد

گفتمش سلسله زلف بتان از پی چیست             گفت حافظ گله‌ای از دل شیدا می‌کرد

انسان هر آنچه مي خواهد و در ذهن بپروراند را پيوسته مي تواند از خداوند درخواست نمايد و قطعاً اتفاق مي افتد و حتماً محقق مي شود . پس لازم نيست براي دريافت حاجت و خواسته خود به هيچ كس و هيچ چيزي متكي شويم و تنها بايد بر خداوند توكل نماييم و با همان توانايي هاي كه داريم حركت مستمر داشته باشيم ، همانند باور موفقيت از درون انسان شكل مي گيرد مي باشد كه درمحيط اطراف نبايد به جست جوي موفقيت بپردازيم و تنها درون خود و توانايي هاي فردي خومان را ببينيم و تا رسيدن به نتيجه پيوسته با اميدواري به خداوند حركت نماييم .